می توان گفت پوشیدن کفش از راه رفتن سریعتر پشتیبانی می کند. می توان نتیجه گرفت که نوع کفش پوشیده ممکن است بر سرعت راه رفتن تاثیر متفاوتی داشته باشد.
این نشان می دهد که استفاده از کفش بروکس اصل بر عملکرد عملکردی از نظر فعالیت هایی که مستلزم پایداری در پا هستند تأثیر مثبت دارد، در حالی که تأثیر منفی بر فعالیت هایی دارد که در آنها می توان از حرکات فیزیولوژیکی یا جبرانی ناشی از کفش جلوگیری کرد.
در نتیجه به این نتیجه رسیدیم که بین عادات کفشی افراد و مناسب بودن کفشی که مکررا می پوشند و ایجاد بدشکلی پا، تعادل ایستا و پویا و عملکرد عملکردی رابطه وجود دارد و فرضیه تحقیق تایید شده.
این نتیجه هم درک اهمیت کفش مناسب است، همچنین نشان می دهد که آزمایش ها باید تا حد امکان بدون کفش انجام شود تا عملکرد فیزیکی واقعی افراد اندازه گیری شود.
برای ارائه مؤثرتر نتایج، نیاز به مطالعاتی با تعداد موارد بالاتر، استفاده از تحلیلهای عینیتر و پیگیری طولانیتر موارد است.
کفش نیز مانند پا به عنوان رابطی بین بدن و زمین عمل می کند و تناسب و کیفیت کفش با پا هم بر حرکات و هم در تراز اسکلتی فرد تأثیر می گذارد و بر اساس این اطلاعات تأثیرات کفش -درد و ناهنجاری های مرتبط با پا در راه رفتن و تعادل بارها ثابت شده است.
الف) طول:
فاصله پنجه کفش باید 15 تا 20 میلی متر از بلندترین پنجه پای ما باشد.
ب-) عرض:
عرض کفش، استخوان متاتارس را محصور می کند، بدون فشار
ج-) ارتفاع
جعبه پنجه کفش شما باید در ارتفاعی باشد که انگشت شست پا نیشگون نگیرد.
ویژگی های کفشی که بر تعادل تاثیر می گذارد به صورت ارتفاع پاشنه، ضخامت زیره و سختی زیره می باشد.
اصولا با ویژگی هایی که کفش باید داشته باشد، می توانید این کفش ها را به عنوان کفش های مرحله اول در نظر بگیرید که این روزها که هستیم از آن استفاده خواهیم کرد. غیر فعال.