لباس زنانه کوتاه اولین بار برای مردان طراحی شده بود

لباس زنانه قرن بیستم
در سال 1900 زنان لباس های بلند و لباس زنانه کوتاه می پوشیدند. برای زنان قابل قبول نبود که پاهای خود را نشان دهند. از سال 1910، زنان دامن های قلاب دار می پوشیدند.

آن‌ها زنان بسیار باریکی بودند که فقط می‌توانستند در حین پوشیدن آن‌ها با هم حرکت کنند. با این حال در طول جنگ جهانی اول لباس های زنانه کاربردی تر شد.

در همین حال، در سال 1913، مری فلپس جیکوب، سوتین مدرن را اختراع کرد. او از دو دستمال استفاده کرد که با روبان به هم وصل شده بودند. در سال 1915 برای اولین بار رژ لب در لوله فروخته شد.

در قرن نوزدهم، زنان چاقوهایی می پوشیدند که تا زیر زانو ختم می شد. با این حال، در طول دهه 1920 knickers کوتاه تر شد. آنها بالای زانو تمام می شدند. در اواسط قرن بیستم، زنان جوانتر شورت می پوشیدند.

انقلابی در لباس زنانه در سال 1925 رخ داد. در آن زمان زنان شروع به پوشیدن دامن های تا زانو کردند. در اواسط و اواخر دهه 1920، پسرانه به نظر رسیدن زنان مد بود. با این حال، در دهه 1930 لباس زنان محافظه کارانه تر شد.

در طول جنگ جهانی دوم، صرفه جویی در مواد ضروری بود، بنابراین دامن ها کوتاه تر بودند. لباس‌ها تا سال 1949 جیره‌بندی می‌شدند. در همین حال، بیکینی در سال 1946 اختراع شد.

در سال 1947 کریستین دیور ظاهر جدید را با دامن‌های بلند و کمرهای باریک به شکل «ساعت شنی» معرفی کرد. در طول دهه 1950 لباس های زنانه کامل و زنانه بود. اما در سال 1965، مری کوانت دامن کوتاه را اختراع کرد و لباس‌ها حتی غیررسمی‌تر شدند.

در نیمه دوم قرن بیستم، مدهای هر دو جنس به قدری متنوع شد و به سرعت تغییر کرد که فهرست کردن همه آنها خیلی طول می‌کشد. یکی از بزرگترین تغییرات در دسترس بودن الیاف مصنوعی بود.